خداحافظ عشق ............

خداحافظ عشق

خداحافظ گل لادن .تموم عاشقا باختن
ببین هم گریه هام از عشق .چه زندونی برام ساختن
خداحافظ گل پونه .گل تنهای بی خونه
لالایی ها دیگه خوابی به چشمونم نمی شونه
یكی با چشمای نازش دل كوچیكمو لرزوند
یكی با دست ناپاكش گلای باغچمو سوزوند
تو این شب های تو در تو . خداحافظ گل شب بو
هنوز آوار تنهایی داره می باره از هر سو
خداحافظ گل مریم .گل مظلوم پر دردم
نشد با این تن زخمی به آغوش تو برگردم
نشد تا بغض چشماتو به خواب قصه بسپارم
از این فصل سكوت و شب غم بارونو بردارم
نمی دونی چه دلتنگم از این خواب زمستونی
تو كه بیدار بیداری بگو از شب چی می دونی
تو این رویای سر دم گم .خداحافظ گل گندم
تو هم بازیچه ای بودی . تو دست سرد این مردم
خداحافظ گل پونه . كه بارونی نمی تونی
...طلسم بغضو برداره .از این پاییز دیوونه خداحافظ .....!

تقدیم به سارا و خانواده اش ............

معنی دوم عشق

روزی یکی از خانه های دهکده آتش گرفته بود .

 زن جوانی همراه شوهر و دو فرزندش در آتش گرفتار شده بودند .

 شیوانا و بقیه اهالی برای کمک و خاموش کردن آتش به سوی خانه شتافتند .

 وقتی به کلبه در حال سوختن رسیدند و جمعیت برای خاموش کردن آتش در

جستجوی آب و خاک بودند شیوانا متوجه جوانی شد که بی تفاوت مقابل کلبه

نشسته است و با لبخند به شعله های آتش نگاه می کند شیوانا با تعجب به سمت

جوان رفت و از او پرسید :

  چرا بیکار نشسته ای و به کمک ساکنین کلبه نرفته ای !؟   

جوان لبخندی زد و گفت : " من اولین خواستگار این زنی هستم که در آتش

گیر افتاده است .

 او و خانواده اش مرا به خاطر اینکه فقیر بودم نپذیرفتند و عشق پاک و صادقم

را قبول نکردند .

در تمام این سال ها آرزو می کردم که کائنات تقاص آتش دلم را از این خانواده

و از این زن بگیرد و اکنون آن زمان فرا رسیده است

شیوانا پوزخندی زد و گفت : " عشق تو عشق پاک و صادق نبوده است .

 عشق پاک همیشه پاک می ماند !

حتی اگر معشوق چهره عاشق را به لجن بمالد و هزاران بی مهری در حق او

روا سازد .

 عشق واقعی یعنی همین تلاشی که شاگردان مدرسه من برای خاموش کردن آتش

منزل یک غریبه به خرج می دهند . آن ها ساکنین منزل را نمی شناسند اما با

وجود این در اثبات و پایمردی عشق نسبت به تو فرسنگ ها جلوترند . برخیز و

یا به آن ها کمک کن و یا دست از این ادعای عشق دروغین ات بردار و از این

منطقه دور شو ! "

کاش میشد عشق را به آدمی آموخت

اشک بر چشمان جوان سرازیر شد . از جا برخاست .

لباس های خود را خیس کرد و شجاعانه خود را به داخل کلبه سوزان انداخت .

 بدنبال او بقیه شاگردان شیوانا نیز جرات یافتند و خود را خیس کردند و به

داخل آتش پریدند و ساکنین کلبه را نجات دادند . در جریان نجات بخشی از

بازوی دست راست جوان سوخت و آسیب دید .

 اما هیچ کس از بین نرفت .

 روز بعد جوان به در مدرسه شیوانا آمد و از شیوانا خواست تا او را به

شاگردی بپذیرد و به او بصیرت و معرفت درس دهد . شیوانا نگاهی به دست

آسیب دیده جوان انداخت و تبسمی کرد و خطاب به بقیه شاگردان گفت :

نام این شاگرد جدید  معنی دوم عشق  است .

حرمت او را حفظ کنید که از این به بعد برکت این مدرسه اوست

آه عشق ............

آه عشق او عجیب مرا پیر کرده است

پرسید که چرا دیر کرده است ؟
 نکند دل دیگری اورا اسیر کرده است ؟
خندیدم و گفتم او فقط اسیر من ‏است
 تنها دقایقی چند تاخیر کرده است گفتم
امروز هوا سرد بوده است شاید موعد قرار تغییر کرده است
 ‏خندید به سادگیم آینه و گفت احساس پاک تو را زنجیر کرده است
 گفتم از عشق من چنین سخن مگوی

‏گفت : خوابی سالها دیر کرده است
در ایینه به خود نگاه میکنم آه عشق او عجیب مرا پیر کرده است
 راست ‏گفت آیینه که منتظر نباش او برای همیشه دیر کرده

باران ............

 باران

آسمان بارانی است
اشک من هم جاری است
شاید این ابر که می نالد و می گرید از درد من است
شاید آسمان هم از  دل من با خبر است!
شاید او می داند
که فرو خوردن غم
قاتل جان من است
من زیر باران از غم و درد خود می نالم!
اشک خود را نگه می دارم با یک بغض کهنه
من رهایش کردم باز زیر باران
من زیر باران اشکها می ریزم!
همگان در گذرند!
باز بی هیچ تامل در من!
سر به سوی آسمان می سایم!
من نمیدانم!
صورتم بارانی است یا آسمان بارانی است

فاصله ها ............

 فاصله ها

بی تو یک روز در این فاصله ها خواهم مرد 
 مثل یک بیت ته قافیه ها خواهم مرد
تو که رفتی همه ثانیه ها سایه شدند 
 سایه در سایه ی آن ثانیه ها خواهم مرد
شعله ها بی تو ز بی رنگی دریا گفتند 
 موج در موج در این خاطره ها خواهم مرد
گم شدم در قدم دوری چشمان تو
بی تو یک روز در این فاصله ها خواهم مرد

سنگ قبر ............

سنگ قبر

بتراش ای سنگ تراش
سنگی از معدن درد بهر مزارم بتراش
روی سنگ قبر من
عكسی از چهره ی زیبای نگارم بتراش
بنویس ای سنگ تراش عاقبت شدم فداش
بنویس تا بدونه عمرمو دادم براش
رو نوشته هایی سنگ قبر من
تو با خون جگرم رنگی بزن
در كنار دل زخم خورده ی من
جلوه ای از یك دل سنگی بكش
سنگ تراش پایین این دل بنویس
عاشق زاری رو كشته با جفاش
بس كه روزو شب می جنگید با دلم

جلسه محاكمه ............

جلسه محاكمه

جلسه محاكمه عشق بود و عقل قاضی ، و عشق محكوم ...

به دلیل تبعید به دورترین نقطه مغز یعنی فراموشی ، قلب تقاضای عفو عشق را داشت ولی همه اعضا با او مخالف بودند قلب شروع كرد به طرفداری از عشق ، آهای چشم مگر تو نبودی كه هر روز آرزوی دیدن چهره زیبایش را داشتی ، ای گوش مگر تو نبودی كه در آرزوی شنیدن صدایش بودی وشما پاها كه همیشه رفتن به سویش بودید حالا چرا اینچنین با او مخالفید ؟

همه اعضا روی برگرداندند و به نشانه اعتراض جلسه را ترك كردند ، تنها عقل و قلب در جلسه ماندند

عقل گفت : دیدی قلب همه از عشق بی زارند ، ولی متحیرم با وجودی كه عشق بیشتر از همه تورا آزرده چرا هنوز از او حمایت میكنی ! ؟

قلب نالید و گفت : من با وجود عشق دیگر نخواهم بود و تنها تكه گوشتی هستم كه هر ثانیه كار ثانیه قبل را تكرار میكند و فقط با عشق میتوانم یك قلبی واقعی باشم .

سوختم ، باران بزن ............

سوختم ، باران بزن

سوختم ، باران بزن شاید تو خاموشم کنی

شاید امشب سوزش این زخمها را کم کنی

آه باران من سراپای وجودم آتش است

پس بزن باران بزن شاید تو خاموشم کنی

دل من رای تو دارد     سر سودای تو دارد

تو که نیستی دل من   خسته و غوغای تو دارد

تو کجایی که ببینم رخ زیبای تو را   تو که ای که این سر همه رویای تو دارد

بهش بگین نشست به پات ...

بهش بگین نیومدی ...

بگین هنوز دوست داره با این که قیدشو زدی ...

قبرستان عاشقان ............

قبرستان عاشقان

در شهر عشق قدم میزدم گذرم افتادبه قبرستان عاشقان خیلی تعجب کردم

 تاچشم کارمی کرد قبربودپیش خودم گفتم یعنی این قدر قلب شکسته

 وجود داره ؟

یکدفعه متوجه قلبی شدم که تازه خاک شده بود جلو رفتم برگهای روی

 قبر را کنار زدم که براش دعا کنم وای چی میدیدم باورم نمیشه اون قلبه

 همون کسیه که چندساله پیش دله منو شکسته بود ...

مجنون لیلی ...........

مجنون لیلی

یک شبی مجنون نمازش را شکست
بی وضو در کوچه لیلا نشست

عشق آن شب مست مستش کرده بود
فارغ از جام الستش کرده بود

سجده ای زد بر لب درگاه او
 پُر ز لیلا شد دل پر آه او

گفت یا رب از چه خوارم کرده ای
بر صلیب عشق دارم کرده ای

جام لیلا را به دستم داده ای
 وندر این بازی شکستم داده ای

نیشتر عشقش به جانم می زنی
 دردم از لیلاست آنم می زنی

خسته ام زین عشق،دل خونم نکن
 من که مجنونم تو مجنونم نکن

مرد این بازیچه دیگر نیستم
این تو و لیلای تو... من نیستم

گفت ای دیوانه لیلایت منم
در رگ پنهان و پیدایت منم

سالها با جور لیلا ساختی
من کنارت بودم و نشناختی

عشق لیلا در دلت انداختم
صد قمار عشق یکجا باختم

کردمت آواره صحرا نشد
گفتم عا قل می شوی اما نشد

سوختم در حسرت یک یا ربت
غیر لیلا بر نیامد از لبت

روز و شب او را صدا کردی ولی
دیدم امشب با منی گفتم بلی

مطمئن بودم به من سر می زنی
 در حریم خانه ام در می زنی

حال این لیلا که خوارت کرده بود
درس عشقش بی قرارت کرده بود

مرد راهش باش تا شاهت کنم
صد چو لیلا کشته در راهت کنم